W dniu 12 października uczniowie klasy 8 uczestniczyli w wyjeździe edukacyjnym do Miejsca Pamięci Auschwitz – Birkeanau. Był to wyjazd organizowany w ramach projektu

„Łączyła ich Niepodległa. Obywatele II Rzeczpospolitej w KL Auschwitz” realizowanego w ramach wydarzeń związanych z 80. rocznicą przywiezienia do Auschwitz pierwszych transportów polskich więźniów, między innymi z Tarnowa, Nowego Wiśnicza, Sosnowca, Krakowa i Warszawy. Głównym jego celem jest przybliżenie młodzieży znaczenia procesu odzyskania niepodległości i odbudowy państwowości polskiej, tragicznie przerwanego wybuchem II wojny światowej. Istotną rolę odgrywa tu pamięć

o indywidualnych losach obywateli II Rzeczpospolitej osadzonych w KL Auschwitz, która skłania do refleksji nad takimi pojęciami jak wolność, solidarność, poszanowanie praw

i godności człowieka w obliczu okupacji i niewoli.

Poniżej refleksje uczestników:

Jakub :

O obozie w Auschwitz dowiedziałem się kilka lat temu głównie z filmów.

Nie spodziewałem się, że moja wizyta w tym miejscu zrobi na mnie tak duże wrażenie. Nie mogłem uwierzyć, że takie potworne rzeczy miały miejsce tak blisko nas, że ludzie byli traktowani jak, „przedmioty”. Na własne oczy zobaczyłem obozowe baraki, druty kolczaste i komory gazowe. Myślę, że każdy człowiek powinien choć raz w życiu zwiedzić ten obóz.

Refleksja Julity :

              Niedawno uczestniczyłam w wycieczce szkolnej do Muzeum Auschwitz –  Birkenau- obozu  śmierci i zagłady. Wyprawa pozostawiła w moim sercu niezatarte wrażenia.

Na samym początku oglądaliśmy prezentację o więźniach i bezlitosnym zachowaniu esesmanów. Ludzie wielu narodowości tacy jak np.: Żydzi, Polacy, Romowie, Słowianie, również kobiety i dzieci zostali przywiezieni do, jak im wmawiano, pracy.

Wielu ludzi nie wytrzymało nawet jazdy do samego Auschwitz, gdyż byli więzieni niczym zwierzęta po kilka tysięcy ludzi w tym samym wagonie bez jedzenia, w zimnie i w brudzie. Na miejscu esesmani dokonywali selekcji osób nadających się do pracy. Spisywali dane osobowe, robili więźniom zdjęcia, tatuaże   z numerem identyfikacyjnym. Wielu więźniów, z powodu niedyspozycji fizycznej bądź młodego wieku, było kierowanych od razu do komór gazowych na śmierć. Najgorsze było to, że ludziom było wmawiane, że idą się myć. Kazano im rozebrać się w szatniach,            a następnie wejść pod prysznice, w których zamiast wody został wpuszczany gaz śmiertelnie trujący-cyklon B. Uratowano jedynie dzieci o niebieskich oczach
i wysyłano je do rodzin adopcyjnych.

Stojąc pod napisem „ARBEIT MACHT FREI” („Praca czyni wolnym”) wpatrywałam się w niego i  w przestrzeń będącą za bramą i pomyślałam sobie o tych wszystkich, którzy zginęli w tym obozie śmierci.

Wizyty na największym cmentarzysku świata nie zapomnę nigdy. Będzie ona co jakiś czas odświeżona w mojej pamięci. Należy się modlić, aby nigdy więcej taka tragedia nie miała miejsca, by człowiek nigdy więcej nie upadł tak nisko, jak upadli Niemcy…